Seekers
RODA Gurdjieff MUSIC
- Category
- Music
- Code
- M001
- Musician
- Takis Paterelis
| Ηχογράφηση, Sound Engineering, Mastering | Παναγιώτης Γασπαράτος. |
| Studio Manager | Σταύρος Κάππας. |
| Φωτογραφίες | Ορφέας Περετζής. |
| Μακέτα Εξωφύλλου | Νικόλας Αρμης. |
| Πρωτότυπο Έργο Εξωφύλλου | Μαρία Περετζή. |
Description
CD Index
- Religious Ceremony
- Armenian Song
- Persian Dervish
- Sayyid Chant and Dance No 10
- Dervish Dance
- Marche Alerte
- Kurd Melody for two Flutes
- Asian Song No 40
- Religious Ceremony
- Sayyid Dance No 18
- Caucasian Dance
- Sayyid Dance No 31
- Religious Ceremony
Η μουσική του Γκουρτζίεφ και η Εργασία
Η «Εργασία», όπως αναφέρεται γενικά η πρακ μέρος της διδασκαλίας του. Διέκρινε τη μουσική, όπως και όλες τις τέχνες, σε «αντικειμενική» και «υποκειμενική». Υποκειμενική θεωρούσε τη μουσική που παράγει τυχαίες αντιδράσεις στους ακροατές της, ένα προϊόν της ελλιπούς γνώσης των αποτελεσμάτων των δονήσεων στο κοινό. Από την άλλη πλευρά, θεωρούσε αντικειμενική τη μουσική η οποία, βασισμένη στην ακριβή γνώση των νόμων που διέπουν την ανθρώπινη αντίληψη, παράγει ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα στην κατάσταση του ακροατή.
Ο Γκουρτζίεφ μίλησε για την πιθανότητα ότι η σωστή μελέτη των μουσικών δονήσεων, θα μπορούσε να οδηγήσει στην κατανόηση των νόμων ολόκληρου του σύμπαντος. Αυτή είναι μια οπτική της Φύσης που σήμερα, υπό το φως της γενικής θεωρίας των Δονούμενων Χορδών της σύγχρονης Φυσικής, φαίνεται να έχει ένα πολύ ρεαλιστικό περιεχόμενο. Με τον τρόπο που περιέγραψε τα στάδια της δημιουργίας και της εξέλιξης μέσα από τους νόμους των δονήσεων, φαίνεται να έχει προτείνει μια συμμαχία ανάμεσα στη μουσική και την επιστήμη που πηγαίνει πίσω στην Πυθαγόρεια προσέγγιση του κόσμου.
Η μουσική του δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ούτε «σύγχρονη», ούτε «κλασσική» βρίσκεται απλώς μπροστά από την εποχή της. Χωρίζεται σε τρεις χρονικές περιόδους: η πρώτη περιλαμβάνει τη μουσική του μπαλέτου «Η πάλη των Μάγων» και τη μουσική για τις Κινήσεις που δίδαξε ως το 1918. Η δεύτερη περιλαμβάνει έργα που ολοκληρώθηκαν στα μέσα της δεκαετίας του 1920 στο Fontainebleau, σε συνεργασία με τον Thomas de Hartmann και αναφέρεται ως «Μουσική Gurdjieff-de Hartmann». Η τρίτη περίοδος επικεντρώνεται στους αυτοσχεδιασμούς που έπαιζε ο Γκουρτζίεφ με το μικρό του αρμόνιο μετά τα δείπνα που οργάνωνε για τους μαθητές και τους προσκεκλημένους του στο διαμέρισμα του στο Παρίσι κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής και μέχρι το θάνατό του το 1949. τική των ιδεών του Γκουρτζίεφ, καλύπτει ένα ευρύ φάσμα μεθόδων, οργανώσεων, φορέων και ομάδων εργασίας που συνδέονται ιστορικά με τον Γκουρτζίεφ. Η μουσική του χάνει το νόημα της αν θεωρείται απλώς ως «τέχνη». Ο Γκουρτζίεφ ήταν κάτι πολύ παραπάνω από συνθέτης η μουσική του είναι αναπόσπαστο μέρος της διδασκαλίας του. Διέκρινε τη μουσική, όπως και όλες τις τέχνες, σε «αντικειμενική» και «υποκειμενική». Υποκειμενική θεωρούσε τη μουσική που παράγει τυχαίες αντιδράσεις στους ακροατές της, ένα προϊόν της ελλιπούς γνώσης των αποτελεσμάτων των δονήσεων στο κοινό. Από την άλλη πλευρά, θεωρούσε αντικειμενική τη μουσική η οποία, βασισμένη στην ακριβή γνώση των νόμων που διέπουν την ανθρώπινη αντίληψη, παράγει ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα στην κατάσταση του ακροατή.
Ο Γκουρτζίεφ μίλησε για την πιθανότητα ότι η σωστή μελέτη των μουσικών δονήσεων, θα μπορούσε να οδηγήσει στην κατανόηση των νόμων ολόκληρου του σύμπαντος. Αυτή είναι μια οπτική της Φύσης που σήμερα, υπό το φως της γενικής θεωρίας των Δονούμενων Χορδών της σύγχρονης Φυσικής, φαίνεται να έχει ένα πολύ ρεαλιστικό περιεχόμενο. Με τον τρόπο που περιέγραψε τα στάδια της δημιουργίας και της εξέλιξης μέσα από τους νόμους των δονήσεων, φαίνεται να έχει προτείνει μια συμμαχία ανάμεσα στη μουσική και την επιστήμη που πηγαίνει πίσω στην Πυθαγόρεια προσέγγιση του κόσμου.
Η μουσική του δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ούτε «σύγχρονη», ούτε «κλασσική» βρίσκεται απλώς μπροστά από την εποχή της. Χωρίζεται σε τρεις χρονικές περιόδους: η πρώτη περιλαμβάνει τη μουσική του μπαλέτου «Η πάλη των Μάγων» και τη μουσική για τις Κινήσεις που δίδαξε ως το 1918. Η δεύτερη περιλαμβάνει έργα που ολοκληρώθηκαν στα μέσα της δεκαετίας του 1920 στο Fontainebleau, σε συνεργασία με τον Thomas de Hartmann και αναφέρεται ως «Μουσική Gurdjieff-de Hartmann». Η τρίτη περίοδος επικεντρώνεται στους αυτοσχεδιασμούς που έπαιζε ο Γκουρτζίεφ με το μικρό του αρμόνιο μετά τα δείπνα που οργάνωνε για τους μαθητές και τους προσκεκλημένους του στο διαμέρισμα του στο Παρίσι κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής και μέχρι το θάνατό του το 1949.
Contents
Gurdjieff’s “Work” covers a wide range of methods and groups historically associated with him. His music is rendered meaningless when considered as nothing but “art”. Gurdjieff was much more than a composer; his music constitutes an inseparable part of his teaching. He differentiated “subjective” music from the “objective” one. Listeners have incomplete knowledge of how they are affected by vibrations. Therefore, subjective music is based on the ordinary associative process generating, thus, accidental reactions to the audience. Objective music, on the other hand, is based on a precise and complete knowledge of the mathematics determining the laws of vibration and producing a specific and predictable result in the listeners.
According to Gurdjieff, the study of vibrations could lead to understanding the universal laws. This approach seems very realistic when considered from the point of view of the String Theory. By describing the stages of creation and evolution through the laws of vibration, Gurdjieff elaborates on an alliance between music and science which dates back to the Pythagorian worldview.
His music can be depicted neither as “modern” nor as “classical”; it is merely ahead of his times. It is divided into three periods: a) the ballet music “The Struggle of the Magicians” and that which accompanied his Sacted-Movements teaching until 1918 b) the work that was written down and orchestrated at Fontainebleau with the help of his disciple Thomas de Hartmann, the so called “Gurdjieff – de Hartmann music” c) Gurdjieff’s improvisations he used to perform on his Kasriel harmonium for his pupils and guests after dinner during the German Occupation up to his death.
