Αναζητητές

Η μουσική του Γκουρτζίεφ και η Εργασία

Η «Εργασία», όπως αναφέρεται γενικά η πρακτική των ιδεών του Γκουρτζίεφ, καλύπτει ένα ευρύ φάσμα μεθόδων, οργανώσεων, φορέων και ομάδων εργασίας που συνδέονται ιστορικά με τον Γκουρτζίεφ. Η μουσική του χάνει το νόημα της αν θεωρείται απλώς ως «τέχνη». Ο Γκουρτζίεφ ήταν κάτι πολύ παραπάνω από συνθέτης η μουσική του είναι αναπόσπαστο μέρος της διδασκαλίας του. Διέκρινε τη μουσική, όπως και όλες τις τέχνες, σε «αντικειμενική» και «υποκειμενική». Υποκειμενική θεωρούσε τη μουσική που παράγει τυχαίες αντιδράσεις στους ακροατές της, ένα προϊόν της ελλιπούς γνώσης των αποτελεσμάτων των δονήσεων στο κοινό. Από την άλλη πλευρά, θεωρούσε αντικειμενική τη μουσική η οποία, βασισμένη στην ακριβή γνώση των νόμων που διέπουν την ανθρώπινη αντίληψη, παράγει ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα στην κατάσταση του ακροατή.

Ο Γκουρτζίεφ μίλησε για την πιθανότητα ότι η σωστή μελέτη των μουσικών δονήσεων, θα μπορούσε να οδηγήσει στην κατανόηση των νόμων ολόκληρου του σύμπαντος. Αυτή είναι μια οπτική της Φύσης που σήμερα, υπό το φως της γενικής θεωρίας των Δονούμενων Χορδών της σύγχρονης Φυσικής, φαίνεται να έχει ένα πολύ ρεαλιστικό περιεχόμενο. Με τον τρόπο που περιέγραψε τα στάδια της δημιουργίας και της εξέλιξης μέσα από τους νόμους των δονήσεων, φαίνεται να έχει προτείνει μια συμμαχία ανάμεσα στη μουσική και την επιστήμη που πηγαίνει πίσω στην Πυθαγόρεια προσέγγιση του κόσμου.

Η μουσική του δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ούτε «σύγχρονη», ούτε «κλασσική» βρίσκεται απλώς μπροστά από την εποχή της. Χωρίζεται σε τρεις χρονικές περιόδους: η πρώτη περιλαμβάνει τη μουσική του μπαλέτου «Η πάλη των Μάγων» και τη μουσική για τις Κινήσεις που δίδαξε ως το 1918. Η δεύτερη περιλαμβάνει έργα που ολοκληρώθηκαν στα μέσα της δεκαετίας του 1920 στο Fontainebleau, σε συνεργασία με τον Thomas de Hartmann και αναφέρεται ως «Μουσική Gurdjieff-de Hartmann». Η τρίτη περίοδος επικεντρώνεται στους αυτοσχεδιασμούς που έπαιζε ο Γκουρτζίεφ με το μικρό του αρμόνιο μετά τα δείπνα που οργάνωνε για τους μαθητές και τους προσκεκλημένους του στο διαμέρισμα του στο Παρίσι κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής και μέχρι το θάνατό του το 1949.